Abstract:
Першая сусветная вайна прывяла да карэнных пераўтварэнняў у сферы
дабрачыннасці ў Расійскай імперыі. З’яўленне вялікай колькасці бежанцаў і разбурэнні ад
ваенных дзеянняў у заходніх губернях прымусілі царскі ўрад даць дазвол на дзейнасць
шматлікіх недзяржаўных нацыянальных дабрачынных арганізацый, сярод якіх з’явілася і
Беларускае таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны (БТДПВ). Адным з найбуйнейшых
аддзелаў таварыства стаў Мінскі аддзел, які пасля нямецкай акупацыі Вільні ў верасні 1915 г.
стаў фактычна галоўным кіруючым органам таварыства на неакупаванай тэрыторыі
беларускіх губерняў. Дабрачынная, грамадская і культурна-адукацыйная дзейнасць Мінскага
аддзела БТДПВ аказала значны ўплыў на развіццё беларускага нацыянальнага руху і
стварэнне сеткі ўстаноў сацыяльнай дапамогі для пацярпелага насельніцтва ў Мінску.
