У артикуле разглядаецца ўплыў локуса горада як генія месца на суб’екта твор-часці. Зыходны пункт аналізу - метафара «партрэт цагліны», асацыятыўнае разгалінаванне якой выводзіць пісьменнікаў-эсэістаў (П. Вайля, У. Караткевіча) на асэнсаванне праблем эстэтыкі, гісторыі, філасофіі.
