У артыкуле раскрываецца сутнасць і сэнсавае значэнне ідэі пераемнасці ў рамках даследавання генезісу гісторыка-педагагічнай з’явы, паглыбляецца яе змястоўнае напаўненне ў кантэксце дыялагічнай канцэпцыі М. М. Бахціна. Педагапчная традиция, рэцэпцыя i трансфер актуалізуюцца аўтарам як механізмы, якія забяспечваюць пераемнасць развіцця педагагічных феноменаў у кантэксце гісторыка-педагагічнага працэсу.
